همه ی هستی من

برگ برگ کتابم را که ورق می زنم

صدای نسیم شنیداری ات به گوشم می رسدو

آهنگ تلاتم قلبم را به لرزه در می آورد

شاید احمقانه باشد اما کوبش قلبم گواه بر حضور تو را به من به اثبات می رساند

دنیایی است در این تنهایی

در این غربت عاشقان

که عاشقان همچون گوهری در مروارید می درخشند

ولی

زندگی شان پر از تاریکی است

که همچون سایه ای می افکند بر حوض

خوشا به حال ایشان

که عاشقانه زندگی را اداره می کنند